Учора мой каляндар наканаваў мне паглядзець на вогнішча і паслухаць трэск дроў... У рэале было крыху інакш: па дарозе ў горад майго юнацтва - Беразіно завярнулі ў святое месца, вёску Крупа, дзе бруяць сем жыццядзейных крыніц, а потым ужо адбылася доўгачаканая сустрэча з роднымі сэрцу людзьмі. Паслухалі цікавы аповяд аб жыцці ў В'етнаме чалавека, які пражыў там ўжо год. Вяртаючыся дадому і, прааналізаваўшы пачутае, вырашылі, што нам, пенсіянерам, лепш за ўсё дома))) Як кажуць: "Дзе нарадзіўся, там і спатрэбіўся". Але, на вялікі жаль, сучасныя адносіны моладзі да эпічнай мудрасці продкаў выключаюць глыбокую сувязь з месцам нараджэння і станаўлення, таму прыказка гэта мае супярэчлівы сэнс... А часам жыць за мяжой вымушаюць працяглыя службовыя камандзіроўкі.
Арыгінальны сподачак з Мастацкага дома Вольгі Угрыновіч https://www.instagram.com/ugrinovich.olga/ паляціціь ў В'етнам, як напамін пра радзіму...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев