Предыдущая публикация
Сихри көч. Повесть (5)
– Бичара хатын. Безнең йортта ике еллап яши. Кызы белән киявенең юл һәлакәтендә гомере өзелде. Үсмер уллары ундүрт яшендә ятим калды. Баланы әнисе яклап әбисенә алырга рөхсәт иттеләр. Балалар йортына бирмәде. Шулай бер еллап әйбәт кенә яшәделәр. Әмма нидер булып, малай укуын ташлады. Әбисенә баш бирми. Төне буе кайдадыр йөри, көн озыны йоклый. Бер көнне кыйнап кайтарганнар. Уен автоматларына ияләшкән. Байтак акча оттырган. Әбисе авылдагы йорт-курасын сатып, җитмәгәнен туганнарыннан алып түләгән. Хәзер уйнамый. Эшләми дә, укымый да. Армиягә алсалар, әллә кеше булып кайтыр иде, – диде Заһир.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев