Предыдущая публикация
Аёлнинг пиширган
овқатлари
бугун иштахани
бўғадиган
даражада бемаза эди.
Овқатнинг картошкаси
куйган, гўшти эса
пишмаган.
Мехмонга келган
аёлнинг дугонаси, ўғил
ва янги келин
овқатларни жуда ширин
бўлганини
сўзласаларда,
ундан бир қошиқ
еганларича
бошқа оғизларига
олмадилар.
Нихоят мехмонлар
уйларига кетиш учун
қўзғала
бошлашди. Ёшлар
кетганларидан сўнг
дугонаси:
- Бугун сенга нима
бўлди.
Пиширган
овқатларингни
мазаси оғизда қоларди.
Бугун эса биринчи
марта
келинингни мехмонга
чақирган бўлсанг. Нега
овқатлар бугун
шунчалик
бемаза? Ё касал бўлиб
қолдинг ё бу қилган
ишингни тагида бир
сири бор, деди.
Аёл ним кулиб: - Йўқ,
яхшиман. Атайлаб
шунақа
қилдим. Бу таомларни
еган
ўғлим энди хеч қачон
хотинига "Онам сендан
кўра ширинроқ овқат
пиширарди”,
деган сўзлар билан
қалбини
оғритмайди деган
екан. . . ! ! !
Следующая публикация
Нет комментариев