ТАДЖИКСКО — ПЕРСИДСКАЯ ПОЭЗИЯ 📜

Эй дӯст ғами ҷаҳон беҳуда махур, Беҳуда ғами ҷаҳони фарсуда махур. Чун буда гузашту нест нобуд падид, Хуш бош ғами будаву нобуда махур. ﴾Умари Хайём﴿

Чун ятимеро касе гирён кунад, Молик андар дузахаш бирён кунад. Чун шавад гирён ятиме ногаҳон, Арши Ҳақ бар ҷунбиш ояд он замон. Он ки хандонад ятими хастаро Боз созад ҷаннати дарбастаро. ﴾Шайх Аттор﴿

Имруз хулқи хеш ба симу ба зар кунанд, Безар агар бародар аст, з-ӯ ҳам ҳазар кунанд. Зардорро ба маҷлис ҷое диҳанд ба сар, Безар агар биёяд, ҷой тангтар кунанд. Зардор агар чӣ нодон, гӯянд оқил аст, Безар агар чӣ доно, мислаш ба хар кунанд. Зардор агар бимирад, хешону ғайр бигирянд, Безар агар бимирад, чашм кам тар кунанд... ﴾Шайх Саъдӣ﴿

Зани хуби фармонбари порсо, Кунад марди дарвешро подшо. Бирав, панҷ навбат бизан бар дарат, Чу ёри мувофиқ бувад дар барат. Агар рӯз ҳама ғам хурӣ ғам мадор, Чу шаб ғамгусорат бувад дар канор. Занеро, ки ҷаҳл асту норостӣ, Бало бар сари худ, на зан хостӣ. Беҳ аст аз паричеҳраи зиштхӯй, Зани девсимои хуштабъу гӯй. Чу ҳалво хурад сирка аз дасти шӯй, На ҳалво хурад сирка андуда рӯй. Киро хона ободу ҳамхона дӯст, Худоро ба раҳмат назар сӯи ӯст. Ба зиндони қозӣ гирифтору беҳ, Ки дар хона бинӣ бар абрӯ гиреҳ. Тиҳипой рафтан беҳ аз кавши танг, Балои сафар беҳ, ки дар хона ҷанг! Чу зан роҳи бозор гирад, бизан, Вагар - на ту дар хона биншин чу зан! Чу дар рӯи бегона хандид зан, Дигар мард гӯ, лофи ма

К добру и миру тянется мудрец, К войне и распрям тянется глупец! ﴾Рудаки﴿

Ҳар бад, ки ба худ намеписандӣ, Бар кас маписанд бародари ман. Гар модари хеш дӯст дорӣ, Дашном мадеҳ бар модари ман. ﴾Шайх Саъдӣ﴿

От праха черного до всех небесных тел, Я тайны разгадал мудрейших слов и дел. Коварства я избег, распутал все узлы, Лишь узел смерти я распутать не сумел. ﴾Ибн Сина﴿

Эй дил, садои марг туро ҳам расиданист, Субҳи аҷал зи матлаъи умрат дамиданист. Бар тахту наълу болиши абрешимӣ маноз, Танҳо ба ҷои танг туро орамиданист. Пайвастагӣ макун ба ҷаҳон, дил дар ӯ мабанд, Зеро, ки з-ин ҷаҳонат ба куллӣ буриданист. Аз гӯши хеш мешунавӣ к-он фалон намонд, Дар гӯши дигарон хабарат ҳам расиданист. Эй дил, макун гунаҳ, ки таҳқиқ мурданист, Аъмоли нек кун, ки қиёмат расиданист. Ғарра машав бад-ин гулу бӯстони рӯзгор, Боди хазон бад-ин гулу бӯстон вазиданист. Аз марги худ битарс, ки танҳо равӣ ба гӯр, Бо Мункару Накир¹ ҷавоби ту доданист. Чун «куллу нафсин зоиқату-л-мавт»² ҳукм шуд, Медон яқин, ки шарбати маргат чашиданист. Чизе шикор кун, ки ба майдони