Предыдущая публикация
Ermənilərin bizimlə savaşı get-gedə “ya bu yer üzündə onlar qalmalıdır, ya da biz” davasına dönür.
Bu qövmlə çətindir. Ermənilərə məğlub olursan da, əl çəkmirlər, onlara qalib gəlirsən də, xeyri yoxdur, yenə düşmənçiliklərini sürdürürlər.
Bax, indi çox ağır günləridir, dalaşıb döyülüblər, xurd-xəşil olublar, ayağa durmağa təhərləri yoxdur, amma üstümüzə nifrət, hiddət püskürməkdən qalmırlar. Bəlkə də özlərinə qalsa, çoxdan ram olmuşdular, amma beynəlxalq arenada lənətə gəlmişlərə qahmar çıxanlar, ağızlarına dil atanlar, qaz verənlər çoxdur, ona görə də pəs etmirlər.
Bəzi dairələr Qarabağ qovğasına iki qonşu dövlətin arasındakı mübahisəli ərazi problemi kimi baxmır, erməni-türk savaşı kimi baxır, bəziləri də xristian-müsəlman toqquşması kimi yanaşır.
Menendez ermənilərin ABŞ-dakı ANKA təşkllatının liderləri ilə
Amerikalı senator Robert Menendez qabağa duraraq, 37 özü kimi həmkarının imzasını alaraq prezident Cozef Baydenə “erməni soyqırımı”nı tanıması üçün müraciət etməsi bu qəbildəndir. Menendez çoxdanın ermənipərəstidir, indi digərləri də ona qoşulubsa, demək, artıq emosional düşünürlər.
Belə anlaşılır ki, senatorlar ermənilərin Qarabağda məruz qaldıqları məğlubiyyəti necəsə kompensasiya etmək istəyirlər.
Bu, nə dünyadır axı? Sabahdan axşamacan haqq-ədalətdən, demokratiyadan danışan adamlar dünyanın ən böyük ədalətsizlklərini edirlər, kipriklərini də qırpmırlar.
Son 10 ildə Suriyada bir neçə yüz min adam ölüb, 5-6 milyon adam didərgin düşüb, uçulmayan tarixi abidə qalmayıb, amma nə senatorlar, nə də başqa ölkələrin parlamentarları nəinki həyəcan təbili çalmadılar, heç tükləri də tərpənmədi. Amma Suriyada İŞİD terrorçuları bir dəstə xristian yezidiləri incitməyə başlayanda hay-haray qopdu, “qoymayın, dinc insanları qırırlar” dedilər, hərəkətə keçdilər.
Elə çıxırdı ki, xristian yezidilər dinc insanlardır, müsəlmanlar nadincdirlər. Birinciləri qorumaq lazımdır, ikincilər kütləvi çəkildə qırılsalar da, olar.
Ermənilərin Allahın evinə qoyduğu "hörmət"
Heç uzağa getməyək, ötən ilin sentyabr ayına qədər 28 il boyunca Qarabağ mahalında mövcud olan onlarla məscid, yüzlərlə tarixi abidə, məktəb, xəstəxana və sair mədəniyyət ocaqları küllü-kuf ediləndə bir senatordan səs çıxmamışdı, ermənilərə “etməyin, eləməyin” deməmişdilər, amma Şuşada sonradan tikilmiş kilsənin külafirəngisinə bir mərmi düşən kimi bütün Avropa ayağa qalxdı. Zəng zəngə calandı. Aparıcı media qurumlarının reportyorları tökülüşüb gəldilər, hamısının da suallarından biri mütləq Şuşada mərmi dəyən kilsə barədəydi. Adi bir kilsə Misir ehramları qədər qiymətli tarixi abidə olmuşdu...
Elə çıxırdı ki, xristian kilsələri mədəniyyət abidəsidir, toxunulmazdır, amma müsəlman məscidləri elə-belə şeydir, içində donuz da saxlamaq olar, anbara çevirmək də mümkündür.
Gəncədə mülki yaşayış binasının raketlə vurulduğu gün
44 günlük müharibədə ermənilər Bərdə, Gəncə, Naftalan, Tərtər, Beyləqan, Ağcabədi və başqa şəhərlərimizə 7 metrlik raketlər ataraq 100-ə yaxın dinc sakinimizi həlak etdilər, Avropa ölkələrinin səfirləri hadisə yerinə gedib bütün faciəni öz gözləri ilə gördülər. Amma həmin ölkələrin parlamentlərinin üzvləri “mülki ermənilərin bombardmana məruz qalması”ndan danışırdılar. Halbuki artilleriya hücumlarında ölən mülki ermənilərin sayı 5-dən çox deyildi və onların bir neçəsi əsgərlərə yardım edərkən vurulmuşdu.
Əsir uyğurlara aid bu kadrlar çoxdan var, Qərb indi görür
İndi ABŞ, Kanada, Niderland kimi dövlətlər çox “uyğur-uyğur” deyirlər, amma səmimi deyillər, bunu Çinə təzyiq etmək üçün deyirlər. Budur, neçə on illiklərdir ki, Çində uyğur problemi var, Çin hökuməti onları qırıb çatanda ABŞ başda olmaqla əksər ölkələr gedib Çində zavod tikir, yerli fəhlələri, əsasən də uyğurları 150-200 dollar maaşa işlədir, maya dəyəri ucuz başa gələn marka məhsullar buraxırdılar.
İtalyanlarla yunanların Aralıq dənizində qəsdən batırdıqları və ya bilə-bilə xilas etmədikləri qaçqınların sayı-hesabı yoxdur. Günaşırı xəbərlər gəlir: “Yunanıstan sahillərində suriyalı qaçqınları daşıyan rezin qayıq batıb”; “İtaliyanın ərazi sularında qəzaya uğrayan qayıqdakı sərnişinlərin Avropaya keçmək istəyən qaçqınlar olduğu məlum olub”.
Suriyalı qaçqınların dənizdə növbəti dəfə faciə ilə üzləşməsi
Nə oldu, bu yazıq adamlar o boyda dənizi sağ-salamat qət edir, məhz sahilə yaxınlaşanda qəzaya uğrayır və batırlar? Təsadüfi qəza hadisəsi bir olar, üç olar, beş olar. Daha xroniki hal almaz ki. Demək ki, tərifli Avropa dövlətləri qaçqınları qəbul etmək istəmir və hər yola əl atırlar.
Onsuz da artıq bu dövlətlərin hamısı qapısını bağlayıb, yüz illərlə istismar edib, sərvətlərini sümürdükləri ölkələrdən onlara pənah gətirənləri içəri buraxmırlar.
İndiyə qədər bir çox dövlətlər öz irqçiliklərini, şövinistliklərini, insanlar arasında dini, milli fərq qoyduqlarını birtəhər ört-basdır edə bilirdilər. Amma artıq mümkün deyil. İndi ABŞ və Avropa yeri gələn kimi din və irq amilindən çıxış edir, tərəf tuturlar.
Ölkəmizin 800 yaşayış məntəqəsi işğal ediləndə, məhv olunanda cınqırını çıxarmayan ölkələrin başbilənləri indi oturub-durub Hadrutdan danışırlar, məsələ qaldırırlar.
Orta əsrlərin vandallarından heç nə ilə fərqlənməyən ermənilər matah olub, Atlantik okeanının bərisində Fransa onlardan ötrü özünü yırtır, o tayında ABŞ.
Ona görə də Menendez kimilərin toy toğlusu kimi ortaya düşməsi, vaxtaşırı su bulandırması heç təəccüblü deyil. Zatən, onun sələfi Con Kerri də ermənipərəst idi və həmişə ermənilərdən yana çıxış edirdi. Deyəsən, Nyu-Cersidəki 33-cü dairə hər nədirsə, ordan mütləq hər dəfə ermənipərəst biri seçilir.
Ötən ilin payızına qədər çox və tez-tez yazırdıq ki, “beynəlxalq birlik” adlanan psevdoünvandan ədalət, mərhəmət ummağa, gözləməyə dəyməz. Sadəcə, güclü və komplekssiz olmaq lazımdır. Taleyimizi onların vicdanına, insafına buraxa bilmərik, üstümüzə cuman aqressorun payını elə verməliyik ki, hamı fakt qarşısında qalsın.
Menendez kimiləri də Allaha tapşırmaqla kifayətlənmək olmaz. Onların da zəif yerləri, güclü düşmənləri var, lazımi anda elə zərbə vurmaq lazımdır ki, bir daha mandat üzü görməsinlər və yüksək tribunalardan əleyhimizə zərbələnmisər
Следующая публикация
Нет комментариев