Предыдущая публикация
Քեզ հանդիպելիս անէանում եմ աշխարհից մի պահ
Եվ մոռանալով խոստում ու երդում,
ինքս ինձ տված`
Վազում եմ,....ա~խ, չէ , թռչում եմ քեզ մոտ`հոգուս թևերով,
Իսկ հպարտության բռունցքի ներքո`
ճամփաս եմ փոխում մոլոր քայլերով ...
Քեզ հանդիպելիս սրտիս վերքերը
հար մոռանալով `
Իմ ներսում բանտված մեղապարտ սիրո կապն եմ արձակում,
Օրացույցիս հիվանդ օրերը վարագուրելով թավշե հուշերով`
Թռչում եմ քեզ մոտ` ծաղկած կարոտիս անմոռուկները քեզ նվիրելու...
Քեզ հանդիպելիս մերժվելու վախս փշալարելով,
Հիասթափության խիտ սարդոստայնից մի վերջին հույսի ծվեն պոկելով ,
Տառապանքների շաղախից հյուսված անմաշ վերարկուս դեն շպրտելով
Ծանր լռության հնչյուններիդ մեջ խեղդված տողերիս բառերն եմ փնտրում`
....տառապած, մաշված, անավարտ սիրո բանաստեղծություն գրելու համար...
Քեզ հանդիպելիս, ես մոռանում եմ, որ վաղուց արդեն մոռացել եմ քեզ
Դեռ չգրված բանաստեղծության կիսատ տողերում...
Լուսինե Նազարեթյան
15.07.2018 թ
Следующая публикация
Нет комментариев