წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია... მთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია... უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები, მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები...
როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას? მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა... მაგრამ რა იცი ვის ეკუთვნის ეს ჩემი დარდი, იქნებ არავის აღარ ვუთხრა: მეც შემიყვარდი!...
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია... ერთ ლექსზე შენი სახელიც კი წამიწერია... იქნებ დამწერმა, წამკითხავმაც იქნებ ინანოს, ...იქნებ ამ გულმა სიყვარული დაიგვიანოს...
იქნებ უეცრად მე ცრემლებმაც კი მომაკითხონ... ალბათ ვერაფრით გავიხსენებ წარსულს, რომ მკითხონ... ხშირად ტაძარში შესულს ლოცვად ჩამძინ
...Ещё
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია... მთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია... უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები, მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები...
როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას? მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა... მაგრამ რა იცი ვის ეკუთვნის ეს ჩემი დარდი, იქნებ არავის აღარ ვუთხრა: მეც შემიყვარდი!...
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია... ერთ ლექსზე შენი სახელიც კი წამიწერია... იქნებ დამწერმა, წამკითხავმაც იქნებ ინანოს, ...იქნებ ამ გულმა სიყვარული დაიგვიანოს...
იქნებ უეცრად მე ცრემლებმაც კი მომაკითხონ... ალბათ ვერაფრით გავიხსენებ წარსულს, რომ მკითხონ... ხშირად ტაძარში შესულს ლოცვად ჩამძინებია... დამმძიმებია ეს ცხოვრება, დამმძიმებია...
ასე არასდროს მიფიქრია მე ცხოვრებაზე... ჩავფიქრებულვარ, ვერც კი ვხვდები ვისზე ან რაზე... ლექსი დავწერე არც კი ვიცი უკვე რამდენი... მონანიებად ჩამითვალეთ სიტყვა ამდენი...
წუხელ... ნამთვრალევს... ბევრი ლექსი დამიწერია... მაგრამ არ ვიცი მე გრძელი გზა თუ მიწერია..
...ეს მე კი არა, ღმერთს უყვარხარ ჩემში გადმოსულს...ასე მგონია ასეთი სიყვარული არავის შეუძლია...დავიძინებ-მიყვარხარ! გავიღვიძებ-მიყვარხარ! ჩემთან ხარ-მიყვარხარ! და თუ შორსა ხარ, მაშინ ყველაზე მეტად მიყვარხარ! მე სიყვარულზე უფრო დიდი სიყვარული მიბოძა ღმერთმა. შენგან მივდივარ-მენატრები...თვალს მოგაშორებ-მენატრები...როცა გიყურებ, მაშინ ყველაზე მეტად მენატრები...მონატრებაზე უფრო დიდმა მონატრებამ შენად მაქცია. ჩემი სიყვარული დედამიწაზე დაიბადა და გაიზარდა. როცა ახალ დაბადებულ ბავშვს ვეფერები-შენ გეფერები! როდესაც შინ თითის წვერებზე დავდივარ, მაშინ შორეულ ბინაში შენს ძილს ვუფრთხილდები.მადლობაზე უფრო დიდი მადლობაა ჩემთვის შენი არსებობა. რომ ხარ ესაა მთავარი. მე დაგელოდები, სიცოცხლის ბოლომდე დაგელოდები...არა, არა სიცოცხლის იქითაც თუკი შეიძლება ლოდინი, მე იქითაც დაგელოდები. ჰო, ასე მგონია ეს მე კი არა, ღმერთს უყვარხარ ჩემში გადმოსულს...მე ხომ ასეთი სიყვარული არ შემიძლია... მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ !!!
ნეტა რას იტყვი, სამუდამოდ შენზე, რომ ვწერო, დროის გადაღმა, ავაშენოთ პატარა სახლი. არ მემეტები არავისთვის, ამიტომ გჩემობ, შენც ამიჩემე და ხანდახან ამ სახლში დარჩი. ნეტა რას იტყვი?- -ჩემ წილ, ღიმილს სევდაში გიცვლი, მე შენში უფრო გამახარებს, ჩემი დანახვა და შეიძლება ყველაფერი შევძლო ზეგისთვის, მაგრამ ვერ შევძლებ ავიტანო შენი დაკარგვა. ნეტა რას იტყვი?- -შეგიყვარებ ყველას მაგივრად, თუ აცივდება, სხეულითვე სხეულს გაგითბობ. ბოლო ხანებში მარტოობა, რაღაც გაჭირდა, თუ დაგავიწყდი მერე რა და ისევ გაგიცნობ. ნეტა რას იზავ, რომ მოვიდე, უბრალოდ დავრჩე და რომც გაბრაზდე არ გამაგდო დაგითვლი სუნთქვას. -სიყვარული,რომ არ არსებობს ამ ქვეყანაზე თურმე ეგეთი სისულელეც ვიღაცას უთქვამს. - ხოდა მიყვარხარ, სიყვარულად,რომ აღარ ითქმის, ხოდა მიყვარხარ, ხოდა ესეც შენი ბრალია, დროის გადაღმა ავაშენოთ პატარა სახლი, სადაც საათებს უსაათოდ, კოცნით დათვლიან.
am cxovrebashi suyvelaperi droebiti da warmavalia radgan tviton dro wamavalia siyvaruli ki drois wamalia tu ar sheiyvareb sheni cxovreba daemsgavseba uazro mdinares romelic uazrot tan gagiyolebs mozraobidan gamomdinare rodesac giyvars araxar marto gaucherebeli drois dilamde unda giyvardes unda giyvardes vigac yoveltvis unda giyvardes radgan cxovreba zogjer ankara wyaros gavs zogjer ki saocrad mimzidvelia da tu am qveynad ar giyvars vinme es yvelaperi sisulelea
მიყვარხარო... თუკი გამოგიგტყდი სული შეგიშფოთე მაპატიე...... ვიწრო ბილიკებზე დამიღამდა, მაგრამ შარა გზაზე გავაღწიე, წინ შენი სახე მიმიძღოდა და თუ აქაც შევცდი მაპატიე......... ნაზი ოცნება თუ გაგიმხილე , მშვიდი ცხოვრება თუ დაგირღვიე, შენზე რომ ვლოცულობ სევდიანი, თუ რამეს ვაშავებ მაპატიე...... შენი სიყვარული თუ მაცოცხლებს, შენზე ფიქრები თუ დავარბიე, რა ვქნა უნებურად შემიყვარდი დამნაშავე ვარ და.... მაპატიე.
ჩაგეხუტები..ისევ ვიგრძნობ შენს ძლიერ მკლავებს, მხოლოდ ცოტა ხნით გავიგრძელებ მშვენიერ წამებს.. და თითქოს გული ვეღარ ასწრებს თანაბრად ფეთქვას.. მიყვარხარ მეთქი-გეუბნები,თითქოს არ მეთქვას.. დავიფერფლები..შეგადნები თოვლივით ხელში, როცა სულ ოდნავ,მაგრამ გრძნობით მეხები ყელში.. თვალდახუჭული..გაყუჩული მივენდე ძალებს, თან ვერ გიშორებ..ძალა არ მაქვს..კოცნას მაძალებ.. ტუჩის კუთხეში ვიგრძნობ უცებ დამთუთქველ სუნთქვას.. მეჩურჩულები ისეთ სიტყვებს რაც არვის უთქვამს.. ჩაგეხუტები..და შევიგრძნობ მოხვეულ მკლავებს.. მე ვერასოდეს დავივიწყებ ამ ლამაზ წამებს.
"ოდესმე" მე მაპატიე, თუ შეგამცივნა, ცრემლებს, მანტიად, გახვევ შორიდან, ალბათ ექოსთან, გამაიგივე და ამომიცნო, იქნებ ორიდან... დაგაგვიანდა, ჩემო ბატონო, და შემომაკვდა, რწმენა ყოველი, მინდოდა, სახლში წამოგყოლოდი, გაგვეზიარა წუთისოფელი, გუშინ გელოდი... რადგან, ჯერ კიდევ, მახსოვდა, მძლავრი, შენი ხელები, გული, მაქვს ისე დამძიმებული, რომ მპირდებოდი, შემეშველები? გადასულია, თმენა ჯებირებს , დრტვინავს სამყარო, ისიც მარტოა და ყავარჯნებზე, შემდგარ მოლოდინს, რომ არ დაუხვდი, კვლავ მიმატოვა, მაგიჟებს, ფიქრი, რომ ჩემს მაგივრად, სურვილს აიხდენს, ჩემსას აპრილი, შემოგატყუა, თავი უგნურმა, და შენს ბაგესთან, არის დახრილი... არ შეგაცდუნოს, ეს მე არა ვარ, მე მაისი ვარ, გრძნობა აშლილი, ერთი ნაბიჯით, შენამდე მოსულს, უკან მაბრუნებს, ათი დაღლილი, ისე მწყურიხარ... უკანასკნელი, ვით, უდაბნოში, წვეთი დაღვრილი, ცოდვებისათვის, დამსჯის, უფალი, ისე მაქვს, ტანზე სული გახდილი... და თუ, ოდესმე, ისევ აგტკივდე, მოკვეთას ნეკნის, კვლავ, ვერ აიტან, მე აგა
...Ещё
"ოდესმე" მე მაპატიე, თუ შეგამცივნა, ცრემლებს, მანტიად, გახვევ შორიდან, ალბათ ექოსთან, გამაიგივე და ამომიცნო, იქნებ ორიდან... დაგაგვიანდა, ჩემო ბატონო, და შემომაკვდა, რწმენა ყოველი, მინდოდა, სახლში წამოგყოლოდი, გაგვეზიარა წუთისოფელი, გუშინ გელოდი... რადგან, ჯერ კიდევ, მახსოვდა, მძლავრი, შენი ხელები, გული, მაქვს ისე დამძიმებული, რომ მპირდებოდი, შემეშველები? გადასულია, თმენა ჯებირებს , დრტვინავს სამყარო, ისიც მარტოა და ყავარჯნებზე, შემდგარ მოლოდინს, რომ არ დაუხვდი, კვლავ მიმატოვა, მაგიჟებს, ფიქრი, რომ ჩემს მაგივრად, სურვილს აიხდენს, ჩემსას აპრილი, შემოგატყუა, თავი უგნურმა, და შენს ბაგესთან, არის დახრილი... არ შეგაცდუნოს, ეს მე არა ვარ, მე მაისი ვარ, გრძნობა აშლილი, ერთი ნაბიჯით, შენამდე მოსულს, უკან მაბრუნებს, ათი დაღლილი, ისე მწყურიხარ... უკანასკნელი, ვით, უდაბნოში, წვეთი დაღვრილი, ცოდვებისათვის, დამსჯის, უფალი, ისე მაქვს, ტანზე სული გახდილი... და თუ, ოდესმე, ისევ აგტკივდე, მოკვეთას ნეკნის, კვლავ, ვერ აიტან, მე აგაფარებ, თვალებზე ტუჩებს და შენთვის შეთხზულ, ლექსებში წაგიყვან....
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 45
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
...Ещёმთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია...
უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები,
მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები...
როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას?
მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა...
მაგრამ რა იცი ვის ეკუთვნის ეს ჩემი დარდი,
იქნებ არავის აღარ ვუთხრა: მეც შემიყვარდი!...
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
ერთ ლექსზე შენი სახელიც კი წამიწერია...
იქნებ დამწერმა, წამკითხავმაც იქნებ ინანოს,
...იქნებ ამ გულმა სიყვარული დაიგვიანოს...
იქნებ უეცრად მე ცრემლებმაც კი მომაკითხონ...
ალბათ ვერაფრით გავიხსენებ წარსულს, რომ მკითხონ...
ხშირად ტაძარში შესულს ლოცვად ჩამძინ
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
მთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია...
უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები,
მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები...
როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას?
მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა...
მაგრამ რა იცი ვის ეკუთვნის ეს ჩემი დარდი,
იქნებ არავის აღარ ვუთხრა: მეც შემიყვარდი!...
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
ერთ ლექსზე შენი სახელიც კი წამიწერია...
იქნებ დამწერმა, წამკითხავმაც იქნებ ინანოს,
...იქნებ ამ გულმა სიყვარული დაიგვიანოს...
იქნებ უეცრად მე ცრემლებმაც კი მომაკითხონ...
ალბათ ვერაფრით გავიხსენებ წარსულს, რომ მკითხონ...
ხშირად ტაძარში შესულს ლოცვად ჩამძინებია...
დამმძიმებია ეს ცხოვრება, დამმძიმებია...
ასე არასდროს მიფიქრია მე ცხოვრებაზე...
ჩავფიქრებულვარ, ვერც კი ვხვდები ვისზე ან რაზე...
ლექსი დავწერე არც კი ვიცი უკვე რამდენი...
მონანიებად ჩამითვალეთ სიტყვა ამდენი...
წუხელ... ნამთვრალევს... ბევრი ლექსი დამიწერია...
მაგრამ არ ვიცი მე გრძელი გზა თუ მიწერია..
წლები ვაგროვე....სად არ ვიარე,
შენთან მოსვლა კი...დავაგვიანე...
გული დარდებით გავიტიალე,
მარტო ვერ ვუძლებ...
გ ა გ ი ზ ი ა რ ე...
ახლა შენს გულში ფიქრად ჩავსახლდდი,
...და ვერ შევძელი...მეთქვა;,,ნახვამდის,,
ჰოდა,მოვედი...გაგითამამდი,
სულ შენ დაგეძებ...წამის წამამდი...
წლები გვაშორებს....ვერ დაგვაშორეს,
ვერ მოერია დრო...ამ სიშორეს,
ყველგან თან გდევდი...ვერ მომიშორე...
გულთან ხარ ახლოს....და...არა...შორე...
ჰოდა,მოვედი...ვერ მოვისვენე,
სადღაც...შენს ახლოს....
ჩ ა მ ო ვ ი ს ვ ე ნ ე....
ვიცი...რომ მოსვლა დავიგვიანე,
შორს ცის კამარას მიწიერთაგან
ალი ეკიდა მზის ცხელ სხივებში
ცეცხლს ასდიოდა კვამლი ქათქათა
და იხრჩობოდა მაღალ მორევში
რკინის ღრუბლებად ამოჭედილი
ცხრა საფეხური ამაღლებულა
მართლა ღვთის ტახტი იდგა მოქნილი
დროში ქცეული უკვდავ სხეულად
იქ ღმერთი იჯდა, ამაყი ღმერთი,
და მკაცრი მზერით აჩენდა რისხვას
გოლიათებმა ზურგს მტაცეს ხელი
და მიმიყვანეს დარბაზის მიჯნას
მუხლჩამოყრილი ფიცარნაგებზე
შიში მახრჩობდა ჩემ თავთა ზედა
მე დედამიწის იალაღებზე
ამდენი ცოდვა დავტოვე წეღან
და თითქოს ლოდი გულ მკერდზე მეცა
ღვთის ხმამაღალი, ამაყი სიტყვა
ირგვლივ დაიძრა შავფერი ზეცა
ირგვლივ დადუმდა ცა, მზე და მიწა
- ადამიანო! სასუფეველში
ადრე მომხვდარხარ რომ დარჩე მარად
მე შენი სულის ვხედავ მორევში
იმ ბოროტება რომელსაც მალავ
არ მეწყინება თუ მიმატოვებ,
მე ხომ ამ ქვეყნად მარტო მოვედი,
მე ხომ ვიცოდი რაც მომელოდა,
ვიცოდი მაგრამ მაინც მოვედი.
მზის გაკვალულ გზას ეწევა სხივი
მარადისობის გადმონატყორცნი,
არ შეიძლება არ იყოს წმინდა,
ის ერთადერთის სული და ხორცი.
ხომ გესმის ჩემი და მეც ეგ მინდა
ამ ქვეყანაზე სხვა არაფერი,
მოდი ჩავკიდოთ ერთმანეთს ხელი
და მომავლისკენ ჰერი და ჰერი
დაგელოდები!... ვისწავლი ლოდინს!…
"ყოფნა" - "არ ყოფნით" როდი მთავრდება?!
სიცოცხლედ თუ ვერ შემოგეფეთე,
მოდი, მელოდე გარდაცვალებად!....
ძველი ნივთივით მიგდებულ სხეულს
დავტოვებ!... უკვე მიჭირს ტარება....
ღამე, წყვდიადში მოვალ სიზმრებად,
წვიმას მოვყვები სევდის ზმანებად….
დაგელოდები,ვისწავლი ლოდინს!...
შენ მოხვალ, ეჭვიც არ მეპარება!
როცა უსულოდ დავაგდებ სხეულს,
თვალებს დავტოვებ ღია კარებად!
ამას რომ წაიკითხავ მინდა გაიღიმო, უბრალოდ გაიღიმო...
მინდა ღიმილი გასწავლო...
მინდა გაიღიმო როცა გათენდება... სიცოცხლეს გაუღიმო...
მინდა გაიღიმო როცა წვიმის წვეთი ცხვირზე გაკოცებს...
მინდა გაიღიმო როცა ვარსკვლავი თვალს ჩაგიკრავს ან მზე გაგიცინებს...
გაიღიმო მაშინაც კი როცა ტუჩები იბუტებიან,
როგორ? - თვალებით...
მინდა დღეში ასჯერ, არა ათასჯერ გაიღიმო, არა აქვს მნიშვნელობა ვისთვის ან რისთვის,</p
...Ещёამას რომ წაიკითხავ მინდა გაიღიმო, უბრალოდ გაიღიმო...
მინდა ღიმილი გასწავლო...
მინდა გაიღიმო როცა გათენდება... სიცოცხლეს გაუღიმო...
მინდა გაიღიმო როცა წვიმის წვეთი ცხვირზე გაკოცებს...
მინდა გაიღიმო როცა ვარსკვლავი თვალს ჩაგიკრავს ან მზე გაგიცინებს...
გაიღიმო მაშინაც კი როცა ტუჩები იბუტებიან,
როგორ? - თვალებით...
მინდა დღეში ასჯერ, არა ათასჯერ გაიღიმო, არა აქვს მნიშვნელობა ვისთვის ან რისთვის,
უბრალოდ გაიღიმო... იქნებ გათბე...
მინდა წარსული მხოლოდ მოგონებებში ცოცხლობდეს და შენ არ ცხოვრობდე წარსულით...
მინდა ბედნიერება დაინახო იმ ცხოვრებაში რომელშიც ცხოვრობ...
მზე - სამყაროს ათბობს,
ღიმილი - გულებს...
მინდა ყოველი დღე ღიმილით დაიწყო.
ნეტა რას იტყვი, სამუდამოდ შენზე, რომ ვწერო, დროის გადაღმა, ავაშენოთ პატარა სახლი. არ მემეტები არავისთვის, ამიტომ გჩემობ, შენც ამიჩემე და ხანდახან ამ სახლში დარჩი. ნეტა რას იტყვი?- -ჩემ წილ, ღიმილს სევდაში გიცვლი, მე შენში უფრო გამახარებს, ჩემი დანახვა და შეიძლება ყველაფერი შევძლო ზეგისთვის, მაგრამ ვერ შევძლებ ავიტანო შენი დაკარგვა. ნეტა რას იტყვი?- -შეგიყვარებ ყველას მაგივრად, თუ აცივდება, სხეულითვე სხეულს გაგითბობ. ბოლო ხანებში მარტოობა, რაღაც გაჭირდა, თუ დაგავიწყდი მერე რა და ისევ გაგიცნობ. ნეტა რას იზავ, რომ მოვიდე, უბრალოდ დავრჩე და რომც გაბრაზდე არ გამაგდო დაგითვლი სუნთქვას. -სიყვარული,რომ არ არსებობს ამ ქვეყანაზე თურმე ეგეთი სისულელეც ვიღაცას უთქვამს. - ხოდა მიყვარხარ, სიყვარულად,რომ აღარ ითქმის, ხოდა მიყვარხარ, ხოდა ესეც შენი ბრალია, დროის გადაღმა ავაშენოთ პატარა სახლი, სადაც საათებს უსაათოდ, კოცნით დათვლიან.
albat isev gava wlwbi, isev momenatrebi, zapxulivit chndebi, matbob mere qrebi, shemodgoma, zamtari, marto var isev mciva, gazapxulis molodinshi xandaxan gulic mtkiva...
Zogjer roca ar minda mainc miwevs fiqri mere roca menatrebi ubralod gicdi mere chems fiqrebs furclebze vxatav da boloshi vawer mchirdebi sad xar...shenshi rac vnaxe chemshi darcheba chemshi darchebi lamaz ocnebad chemi lamazi chemi patara ushen0bam ici rogor damgala...
am cxovrebashi suyvelaperi droebiti da warmavalia radgan tviton dro wamavalia siyvaruli ki drois wamalia tu ar sheiyvareb sheni cxovreba daemsgavseba uazro mdinares romelic uazrot tan gagiyolebs mozraobidan gamomdinare rodesac giyvars araxar marto gaucherebeli drois dilamde unda giyvardes unda giyvardes vigac yoveltvis unda giyvardes radgan cxovreba zogjer ankara wyaros gavs zogjer ki saocrad mimzidvelia da tu am qveynad ar giyvars vinme es yvelaperi sisulelea
ქალი ქვეყანაზე მაინც რამდენია?
ქალი ტკივილია, ცრემლის დამდენია.
ქალის გახატება ნეტავ სად წერია?
ქალი გამთენიას ლექსად მიწერია.
ქალი ოცნებების არის მეპატრონე,
ქალზე მუზებს მგონი ვეღარ ვთმობ მე.
ქალი სიმარტოვის ჩუმი დარაჯია,
გალაკტიონიც ხომ ქალით ნატანჯია.
ქალი ერთი არის სულში ჩაძირული,
მისი არსებობა
...Ещёქალი ქვეყანაზე მაინც რამდენია?
ქალი ტკივილია, ცრემლის დამდენია.
ქალის გახატება ნეტავ სად წერია?
ქალი გამთენიას ლექსად მიწერია.
ქალი ოცნებების არის მეპატრონე,
ქალზე მუზებს მგონი ვეღარ ვთმობ მე.
ქალი სიმარტოვის ჩუმი დარაჯია,
გალაკტიონიც ხომ ქალით ნატანჯია.
ქალი ერთი არის სულში ჩაძირული,
მისი არსებობა გულში გაყინული.
ქალი ბევრიც არის ვნების სურვილებით,
ქალის გაბრაზებას როგორ ვუფრთხილდებით.
ქალი ძლიერია, სამყაროს დაანგრევს,
დაამტვრევს საკეტებს, დალეწავს დარაბებს.
მაგრამ ქალი მაინც სუსტი არსებაა,
ქალი სათნოების ჩუმი სახებაა.
ქალის სილამაზე მაინც რა ფერია?
ყველა ოცნებაზე მეტად სხვა ფერია
მიყვარხარო... თუკი გამოგიგტყდი სული შეგიშფოთე მაპატიე......
http://youtu.be/0d3h4semXnAვიწრო ბილიკებზე დამიღამდა, მაგრამ შარა გზაზე გავაღწიე,
წინ შენი სახე მიმიძღოდა და თუ აქაც შევცდი მაპატიე.........
ნაზი ოცნება თუ გაგიმხილე , მშვიდი ცხოვრება თუ დაგირღვიე,
შენზე რომ ვლოცულობ სევდიანი, თუ რამეს ვაშავებ მაპატიე......
შენი სიყვარული თუ მაცოცხლებს, შენზე ფიქრები თუ დავარბიე,
რა ვქნა უნებურად შემიყვარდი დამნაშავე ვარ და.... მაპატიე.
რისტემ მითხრა:"თუ მოგინდეს საუბარი,
გადმოდექი შენს პატარა აივნიდან."
შევისმინე მისი ტკბილი ნაუბარი ,
ცას ავხედე და ღრუბლებიც გაირინდა.
"შენ ვერ მხედავ პაწაწინა თვალებიდან,საჭიროა მხოლოდ გულით დამინახო,
უთვალავი მიზნებიდან ქრისტეს გვერდით
სამუდამო სიცოცხლე რომ დაისახო.
განსაცდელით სავსე არის შენი გზები,არასოდეს მიგატოვებ, გიმფარველებ.
რაც შეგეძლოს ყველაფერი შეიძელი.
ყაყაჩოდ და იად გიქცევ მყინვარწვერებს.
შენ პატარა მეგობარო, მიერთგულე,რათა შევძლოთ სიყვარულით ჯვარის ზიდვა.
ეცადე და ყოველი დღე დამიმტკიცე,
რომ არ ძალგიძს ღალატისა ვერცხლით ყიდვა.
მე ვეწამე და აღვდექი მხოლოდ შენთვის,ამ ცოდვილმა დედამიწამ მასამარა.
<s sa...Ещё
რისტემ მითხრა:"თუ მოგინდეს საუბარი,
გადმოდექი შენს პატარა აივნიდან."
შევისმინე მისი ტკბილი ნაუბარი ,
ცას ავხედე და ღრუბლებიც გაირინდა.
"შენ ვერ მხედავ პაწაწინა თვალებიდან,საჭიროა მხოლოდ გულით დამინახო,
უთვალავი მიზნებიდან ქრისტეს გვერდით
სამუდამო სიცოცხლე რომ დაისახო.
განსაცდელით სავსე არის შენი გზები,არასოდეს მიგატოვებ, გიმფარველებ.
რაც შეგეძლოს ყველაფერი შეიძელი.
ყაყაჩოდ და იად გიქცევ მყინვარწვერებს.
შენ პატარა მეგობარო, მიერთგულე,რათა შევძლოთ სიყვარულით ჯვარის ზიდვა.
ეცადე და ყოველი დღე დამიმტკიცე,
რომ არ ძალგიძს ღალატისა ვერცხლით ყიდვა.
მე ვეწამე და აღვდექი მხოლოდ შენთვის,ამ ცოდვილმა დედამიწამ მასამარა.
შენ კი, ჩემო პაწაწინა მეგობარო,
იბრძოლე, რომ ერთად ვიყოთ აწ და მარად.
თუკი გტკივა ჩემთან მოდი, მოსარჩენად,რომ ჭრილობა ჩემი ცრემლით დაგიამო,
აგაცილო ამის მერე განსაცდელი
და იმედის ნაპერწკლებმა დაგიაროს.
შენი ფიქრი სიყვარულით ასაზრდოე,ნუ მიაჩვევ შენზე ავ-ხორცს ბატონობას.
დამანახე შენი სულის სისპეტაკე,
რომ სილაღე გირჩევნია მკაცრ მონობას.
რომ ერთგული ამქვეყანას გადურჩები,სიცრუეს და ორპირობას არად ჩათვლი.
გამოიჩენ განსაცდლის დროს მოთმინებას
და ჩემს სახლში მოსასვლელად წამებს დათვლი.
რაც მინდოდა ყველაფერი ვერ გითხარი.შეუდექი ,სანატრელო, ჯვარის ზიდვას.
დამანახე შენი წმინდა ერთგულება,
არ იფიქრო ვერცხლის ფასად უფლის ყიდვა
Класс!
ответить
სევდა... ტკივილები...მთვარეც სევდიანი...ღამეს შეფარვია უხმო აჩრდილები...ისევ მენატრები, ისევ ჩემში არის...შენი მოგონების რაღაც ნაწილები...)))))))))))))
ვინც მიყვარს,
ვინც მახსოვს,
ვეძახი ჩემს სუნთქვას,
აქამდე
ვის გულშიც
გამიდგამს ფესვები,
მინდა კვლავ
ვაჩუქო,
დავწერო, მივუძღვნა,
ყველაზე ძვირფასი:
გული და
ლექსები
ჩაგეხუტები..ისევ ვიგრძნობ შენს ძლიერ მკლავებს, მხოლოდ ცოტა ხნით გავიგრძელებ მშვენიერ წამებს.. და თითქოს გული ვეღარ ასწრებს თანაბრად ფეთქვას.. მიყვარხარ მეთქი-გეუბნები,თითქოს არ მეთქვას.. დავიფერფლები..შეგადნები თოვლივით ხელში, როცა სულ ოდნავ,მაგრამ გრძნობით მეხები ყელში.. თვალდახუჭული..გაყუჩული მივენდე ძალებს, თან ვერ გიშორებ..ძალა არ მაქვს..კოცნას მაძალებ.. ტუჩის კუთხეში ვიგრძნობ უცებ დამთუთქველ სუნთქვას.. მეჩურჩულები ისეთ სიტყვებს რაც არვის უთქვამს.. ჩაგეხუტები..და შევიგრძნობ მოხვეულ მკლავებს.. მე ვერასოდეს დავივიწყებ ამ ლამაზ წამებს.
გულზე დაგადნები თოვლივით, თვალზე მოგეხვევი რულად, ყურში ჩაგჩურჩულებ - ,,მიყვარხარ"! განა მოგექცევი მტრულად? გზაზე მიმოგიფენ ყვავილებს, ცაზე მოვაგროვებ ღრუბელს, ჭექა ქუხილივით მქუხარე წვიმით ამოგივსებ უბეს. სულში ჩაგეღვრები ოცნებად, გულში გაგიღვივებ იას, ოღონდ ნუ ჩარაზავ დარაბებს, კარიც დამიტოვე ღია.
"ოდესმე" მე მაპატიე, თუ შეგამცივნა, ცრემლებს, მანტიად, გახვევ შორიდან, ალბათ ექოსთან, გამაიგივე და ამომიცნო, იქნებ ორიდან... დაგაგვიანდა, ჩემო ბატონო, და შემომაკვდა, რწმენა ყოველი, მინდოდა, სახლში წამოგყოლოდი, გაგვეზიარა წუთისოფელი, გუშინ გელოდი... რადგან, ჯერ კიდევ, მახსოვდა, მძლავრი, შენი ხელები, გული, მაქვს ისე დამძიმებული, რომ მპირდებოდი, შემეშველები? გადასულია, თმენა ჯებირებს , დრტვინავს სამყარო, ისიც მარტოა და ყავარჯნებზე, შემდგარ მოლოდინს, რომ არ დაუხვდი, კვლავ მიმატოვა, მაგიჟებს, ფიქრი, რომ ჩემს მაგივრად, სურვილს აიხდენს, ჩემსას აპრილი, შემოგატყუა, თავი უგნურმა, და შენს ბაგესთან, არის დახრილი... არ შეგაცდუნოს, ეს მე არა ვარ, მე მაისი ვარ, გრძნობა აშლილი, ერთი ნაბიჯით, შენამდე მოსულს, უკან მაბრუნებს, ათი დაღლილი, ისე მწყურიხარ... უკანასკნელი, ვით, უდაბნოში, წვეთი დაღვრილი, ცოდვებისათვის, დამსჯის, უფალი, ისე მაქვს, ტანზე სული გახდილი... და თუ, ოდესმე, ისევ აგტკივდე, მოკვეთას ნეკნის, კვლავ, ვერ აიტან, მე აგა
...Ещё"ოდესმე" მე მაპატიე, თუ შეგამცივნა, ცრემლებს, მანტიად, გახვევ შორიდან, ალბათ ექოსთან, გამაიგივე და ამომიცნო, იქნებ ორიდან... დაგაგვიანდა, ჩემო ბატონო, და შემომაკვდა, რწმენა ყოველი, მინდოდა, სახლში წამოგყოლოდი, გაგვეზიარა წუთისოფელი, გუშინ გელოდი... რადგან, ჯერ კიდევ, მახსოვდა, მძლავრი, შენი ხელები, გული, მაქვს ისე დამძიმებული, რომ მპირდებოდი, შემეშველები? გადასულია, თმენა ჯებირებს , დრტვინავს სამყარო, ისიც მარტოა და ყავარჯნებზე, შემდგარ მოლოდინს, რომ არ დაუხვდი, კვლავ მიმატოვა, მაგიჟებს, ფიქრი, რომ ჩემს მაგივრად, სურვილს აიხდენს, ჩემსას აპრილი, შემოგატყუა, თავი უგნურმა, და შენს ბაგესთან, არის დახრილი... არ შეგაცდუნოს, ეს მე არა ვარ, მე მაისი ვარ, გრძნობა აშლილი, ერთი ნაბიჯით, შენამდე მოსულს, უკან მაბრუნებს, ათი დაღლილი, ისე მწყურიხარ... უკანასკნელი, ვით, უდაბნოში, წვეთი დაღვრილი, ცოდვებისათვის, დამსჯის, უფალი, ისე მაქვს, ტანზე სული გახდილი... და თუ, ოდესმე, ისევ აგტკივდე, მოკვეთას ნეკნის, კვლავ, ვერ აიტან, მე აგაფარებ, თვალებზე ტუჩებს და შენთვის შეთხზულ, ლექსებში წაგიყვან....