Предыдущая публикация
ՆՐԱ՜Ն, ՈՒՄ ՉԷ՜Ի ՍԻՐՈՒՄ․․․
1․
Ես քեզ երդում չե՛մ տալիս,- դու գիտե՛ս,
Քեզ չեմ կանչում «սիրելի՜ս»,- դու գիտես․
Սերն ըղձանքի՜ց է ծնվում, տենչանքի՜ց․
Դու ի՛նքդ ես ինձ հյուր գալիս,- դու գիտես․
Չէ՞ որ նվերն,- ինչքա՜ն էլ թանկագին,-
Նվաճվա՛ծն է ցանկալի,- դու գիտես։
2․
Դու ինձ չէի՜ր ճանաչում,- ինչո՞ւ եկար,
Չէի՜ սիրում ու կանչում,- ինչո՞ւ եկար․
Ա՛յն, ինչ երդմա՜մբ են տալիս ու լացով,
Ինձ․․․ խլե՜լ ես աղաչում,- ինչո՞ւ եկար․․․
․․․Հիմա անցնում ես՝ օտա՜ր մի անցորդ
Եվ կրկին չե՛ս ճանաչում,- ինչո՞ւ եկար։
Следующая публикация
Нет комментариев