Предыдущая публикация
Եթե մի օր իրեն տեսնեք,փոխանցեք,խնդրում եմ,որ մեր միջև դեռ շատ չխմած սուրճի բաժակներ կան ու կցկտուր բառեր՝օդում։Մենք կիսատ կատակներ ունենք ու չքննարկած թեմաներ։Առհասարակ,մենք դեռ չենք գտել այն լույսը,որը մեկս մյուսի վրա սփռելու դեպքում իրար ամենաճիշտ ու կարևոր կողմից կտեսնենք։Փոխանցեք,որ ես իրեն եղանակ պիտի ցույց տայի,ավելի ճիշտ՝իմ եղանակը պիտի ներկայացնեի։Ես նման հնարավորություն,երևի,չունենամ։Փոխանցեք,որ կան մարդիկ,որոնք գրկելու յուրօրինակ ձեռագիր ունեն։Իր՝գրչային ձեռագիրը չեմ տեսել,բայց գրկելու ձեռագիրը գիտեմ։Ասացեք,որ այդ ձեռագրին փոխարինող ինչ-որ բան չեմ փնտրի։Ասացեք,որ իր աչքերի մեջ յոթուկես տիեզերք կա։Ամենաիսկական,ամենաանսահման տիեզերքներ։Յոթ։Ու։Կես։Ասեցեք,որ ինքն ինձ համար շատ հարազատ ու սիրելի է՝չնայած որ ինձ այդպես էլ չճանաչեց։Ավելի ճիշտ՝չճանաչեց այնպես,ինչպես ես կուզեի,որ ճանաչեր։Չտեսավ իմ այն կողմը,որը կուզեի տեսանելի լիներ։Փոխանցեք նաև,որ աշխարհում ամենաշատը ատում եմ անզորության զգացումը։Կարոտը անզորության դրսևորում է,ու ես ատում եմ կարոտել։Բայց կարոտում եմ,ու շատ։Մեջբերեք նաև այն խոսքս,որ ես չեմ պատրաստվում ոչինչ փոխել ու վերադարձնել։Մարդիկ ունեն գնալու իրավունք,ու ես հարգում եմ այդ իրավունքը։Իմ կարոտն ինձ է պատկանում, այլ ոչ թե իրեն։Ու ես չեմ մեղադրում։Սյունե Սևադա
Следующая публикация
Нет комментариев